หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 14

เซียวเหยียนแสยะยิ้มเยือกเย็นออกมาเมื่อเห็นซูเหวินจงเดินเข้ามา “เฒ่าซู มาพอดีเลย รีบพาลูกสาวคุณออกไป วันนี้ผมจะต้องฆ่าไอ้หมอนี่ให้ได้!”

ซูเหวินจงหาได้แยแสต่อเซียวเหยียนแม้สักนิด แต่กลับหันไปพูดกับเฉินผิงแทน “คุณเฉิน ทำให้คุณตกใจแล้ว!”

ท่าทางนอบน้อมของซูเหวินจงทำให้ทุกคนประหลาดใจ!

“ไม่เป็นไรครับ ลำพังแค่ตระกูลเซียวทำอะไรผมไม่ได้หรอก!”

เฉินผิงยิ้มอย่างไม่สะทกสะท้าน!

คำพูดของเฉินผิงยั่วให้โทสะของเซียวเหยียนปะทุขึ้นมาอีกครั้ง “ไอ้หนุ่ม วันนี้ไม่ฆ่าแก ตระกูลเซียวจะยืนหยัดอยู่ในหงเฉิงนี้ได้อย่างไรกัน!”

พูดจบ เซียวเหยียนมองไปที่บอดี้การ์ดจำนวนหลายสิบคนของตน “ใครฆ่าไอ้หมอนี่ได้ เอาค่าหัวไปหนึ่งล้าน!”

เมื่อได้ยินคำว่าค่าหัวหนึ่งล้าน ดวงตาของบอดี้การ์ดทั้งหลายแดงก่ำ ต่างก็ต่างคันไม้คันมือกันเต็มแก่แล้ว

“ก็อยากรู้ว่าใครจะกล้า!”

ซูเหวินจงตะโกนเสียงดัง “อย่าลืมสิว่านี่เป็นอาณาเขตของฉัน ที่นี่คือโรงแรมของฉัน!”

เมื่อสิ้นเสียงของซูเหวินจง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายสิบนายก็วิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน แม้แต่พ่อบ้านเฒ่าของตระกูลซูก็วิ่งเข้ามาพร้อมใบหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ

“นายท่าน คำสั่งของคุณผมได้สั่งการลงไปเรียบร้อยแล้วครับ พนักงานรักษาความปลอดภัยทั้งหมดของซูซื่อกรุ๊ปและบอดี้การ์ดของตระกูลซูกำลังจะมาถึงที่นี่แล้วครับ!”

พ่อบ้านเฒ่ารายงานซูเหวินจง

เมื่อซูเหวินจงพยักหน้ารับทราบ พ่อบ้านจึงถอยออกไป!

เซียวเหยียนขมวดคิ้วเข้าหากันหลังจากได้ยินรายงานของพ่อบ้านเฒ่าของตระกูลซู “ซูเหวินจง เพื่อไอ้หมอนี่ คุณจะแตกหักกับผมเลยหรือ!”

“เซียวเหยียน หากคุณยืนกรานที่จะเอาชีวิตคุณเฉินให้ได้ สู้กับพวกคุณตระกูลเซียวสักยกจะเป็นอะไรไป คิดว่าผมกลัวคุณหรือไง”

ซูเหวินจงไม่มีความหวาดกลัวเลยสักนิด

ความแข็งแกร่งของตระกูลเซียวและตระกูลซูไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน หากเปิดศึกกันจริง ทั้งสองฝ่ายจะต้องเกิดการสูญเสียอย่างแน่นอน

เวลานี้ แขกเหรื่อทุกคนในงานต่างถอยออกมาหลบอยู่ที่ไกลๆ และคิดไตร่ตรองในใจ ถ้าหากตระกูลเซียวและตระกูลซูสู้รบกัน ผู้ที่ได้รับผลประโยชน์ก็จะเป็นกลุ่มตระกูลอื่นอย่างแน่นอน

สีหน้าของเซียวเหยียนแดงก่ำ สายตาอาฆาตยิ่งชัดเจนขึ้น!

“ซูเหวินจง คุณบังคับผมเองนะ อย่าหาว่าผมไม่เกรงใจก็แล้วกัน แต่...คุณลืมอะไรไปอย่าง ท่านหู่ติดหนี้บุญคุณตระกูลเซียวของเราอยู่นะ!”

เมื่อได้ยินเซียวเหยียนพูดเช่นนั้น สีหน้าของซูเหวินจงเปลี่ยนทันที ความตื่นตระหนกปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา

เมื่อได้ยินคำว่า ‘ท่านหู่’ แม้แต่แขกเหรื่อที่ยืนอยู่โดยรอบก็ยังสั่นสะท้าน ความรู้สึกเย็นวาบผุดขึ้นในใจ

ท่านหู่คนนี้เป็นผู้นำแห่งสำนักจวี้อี้ มีนามว่าหลินเทียนหู่ และหลินเทียนหู่คนนี้ก็คือจักรพรรดิโลกใต้ดินแห่งหงเฉิง!

ในหงเฉิงมีคำกล่าวกันว่า “ยุแหย่พญายม ดีกว่ายุ่งกับสำนักจวี้อี้” คำกล่าวนี้แสดงให้เห็นถึงพลานุภาพของสำนักจวี้อี้ในเมืองหงเฉิง!

และในฐานะของเจ้าสำนักจวี้อี้ เพียงแค่หลินเทียนหู่กระทืบเท้า หงเฉิงก็สะเทือนเลือนลั่นไปทั่ว

เมื่อเห็นท่าทีตื่นกลัวของซูเหวินจง เซียวเหยียนก็หัวเราะเสียงดัง “ซูเหวินจง ถ้าคุณพาคนออกไปตอนนี้ ผมจะทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น อย่าบังคับให้ผมต้องโทรหาท่านหู่เลย!”

กล้ามเนื้อที่หัวตาของซูเหวินจงกระตุกไม่หยุด เขาเริ่มลังเล เพราะชื่อเสียงของหลินเทียนหู่เป็นที่เลื่องลือมาก ตระกูลซูไม่กล้ายุ่มย่ามด้วย

“ประธานซู เรื่องของผมให้ผมจัดการดีกว่า คุณพาคนออกไปเถอะครับ!”

เฉินผิงดูออกว่าซูเหวินจงกำลังลังเล จึงกล่าวออกไป

ซูเหวินจงกัดฟันกรอด “คุณเฉิน คุณช่วยชีวิตผมเอาไว้ คุณพูดแบบนี้ไม่เป็นการตบหน้าผมหรอกหรือ หากต้องสู้กันขึ้นมาจริงๆ ผมจะให้อวี่ฉีหาโอกาสพาคุณเฉินหนีไป ถึงตอนนั้นไม่ว่าจะเป็นหลินเทียนหู่หรือเป็นเซียวเหยียน พวกเขาก็ไม่กล้าฆ่าผมหรอก”

“พ่อคะ...” ซูอวี่ฉีจับแขนเสื้อของซูเหวินจงไว้แน่น!

“อวี่ฉี หลังจากที่ลูกพาคุณเฉินหนีออกไปได้แล้วก็ให้ไปที่ห้องลับของตระกูลซู ลูกรู้ตำแหน่งอยู่แล้ว รอให้เหตุการณ์สงบแล้วค่อยออกมานะ!”

ซูเหวินจงกำชับลูกสาวของตน

“ซูเหวินจง คิดไปถึงไหนแล้ว ต้องให้ผมรบกวนท่านหู่ไหม”

เซียวเหยียนเห็นว่าซูเหวินจงยังคงไม่ตัดสินใจจึงเร่งรัดอีกครั้ง

“เซียวเหยียน ผมจะปกป้องคุณเฉิน”

ซูเหวินจงกล่าวด้วยสีหน้าเด็ดเดี่ยว

“ดี เด็ดเดี่ยวดีมาก!” เซียวเหยียนโกรธจนกัดฟันกรอด เขาต่อสายโทรศัพท์หาหลินเทียนหู่!

อันที่จริง เซียวเหยียนเองก็ไม่อยากจะใช้วิธีนี้ เพราะสิ่งนี้ใช้สำหรับคุ้มครองชีวิตของตระกูลเซียว ในตอนนั้นบิดาของเซียวเหยียนได้ให้ที่พักพิงแก่หลินเทียนหู่ในคืนวันฝนตก หลินเทียนหู่ในเวลานั้นยังหนุ่มแน่นได้เคยพูดไว้ว่า เขาติดหนี้บุญคุณตระกูลเซียว หนี้บุญคุณนี้ ตระกูลเซียวสามารถเรียกคืนจากเขาได้ทุกเมื่อ!

เดิมที หนี้บุญคุณนี้ ตระกูลเซียวคิดว่าจะใช้ก็ต่อเมื่อตระกูลต้องเผชิญหน้ากับภัยพิบัติร้ายแรง แต่กับเหตุการณ์ในวันนี้ หากเซียวเหยียนไม่เอาชีวิตเฉินผิงแล้วละก็ มันคงจะเป็นเรื่องค้างคาอยู่ในใจของเขา นอกจากนี้ ตระกูลเซียวก็ถูกหัวเราะเยาะไปด้วย ดังนั้นเซียวเหยียนจึงตัดสินใจเชิญหลินเทียนหู่มาเพื่อชดใช้หนี้บุญคุณ

หลังจากวางสายโทรศัพท์เพียงไม่นาน ก็เกิดเสียงดังโครมครามขึ้นที่ด้านนอก ตามด้วยเสียงฝีเท้าที่ไม่เป็นระเบียบ หลายคนชะโงกมองออกไปด้านนอกหน้าต่าง ทันใดนั้น ทุกคนต่างก็ตกตะลึงไปตามๆ กัน

พวกเขาเห็นกลุ่มชายในชุดสูทสีดำพร้อมด้วยมีดดาบยืนล้อมโรงแรมฟู่เหาเอาไว้ คะเนดูแล้วน่าจะมีถึงหลายร้อยคน บนตัวของทุกคนล้วนมีรังสีอำมหิตแผ่ซ่านออกมา

ซูเหวินจงรู้สึกสิ้นหวังเมื่อได้เห็นเหตุการณ์นี้ ดูท่าทางแล้ว วันนี้เฉินผิงคงจะหนีไม่รอด!

แอ๊ดดด...

ประตูห้องจัดเลี้ยงถูกเปิดออก ชายในชุดสูทสีหน้าเคร่งขรึม ร่างกายกำยำ สูงราวร้อยเก้าสิบเซนติเมตรประมาณยี่สิบกว่าคนเดินนำเข้ามาก่อน เมื่อเข้ามาแล้วก็แยกเป็นสองแถว ยืดอกเชิดหน้ายืนเรียงเป็นเส้นตรง

“ยินดีต้อนรับท่านหู่”

ชายในชุดสูททั้งยี่สิบคนส่งเสียงตะโกนขึ้นพร้อมกัน เสียงนั้นดังกึกก้องจนโคมไฟบนเพดานสั่นไหว

“อลังการจริงๆ!”

“สมแล้วที่เป็นท่านหู่!”

“หุบปากเถอะ เดี๋ยวก็ตายหรอก...”

ทุกคนต่างกระซิบกระซาบกัน แต่แล้ว พวกเขาก็ปิดปากลงอย่างรวดเร็ว

สายตาของทุกคนจดจ้องไปที่ทางเข้าห้องจัดเลี้ยง ทันใดนั้น ชายวัยกลางคนอายุย่างห้าสิบสวมชุดสูทพอดีตัวพร้อมรองเท้าหนังเดินเข้ามา!

รองเท้าหนังคู่นั้นเป็นประกายเงาวับจนสามารถสะท้อนเงาคนได้ บุคคลผู้นี้ก็คือหลินเทียนหู่ จักรพรรดิโลกใต้ดินแห่งเมืองหงเฉิง!

“ท่านหู่...”

เซียวเหยียนรีบร้อนเดินเข้าไป และกล่าวทักทายอย่างนอบน้อม

“ผมยุ่งมาก คุณอยากจะฆ่าใครหรือ”

หลินเทียนหู่เอ่ยคำถามตรงประเด็น

เซียวเหยียนชี้ไปที่เฉินผิง “ไอ้หมอนี่ครับ”

หลินเทียนหู่กวาดตาไปที่เฉินผิง ชายหนุ่มแต่งกายธรรมดา ท่าทางอ่อนแอ ดูไม่มีอะไรพิเศษเลย ไม่รู้ทำไมเซียวเหยียนจึงต้องการฆ่าเขา

หลินเทียนหู่เดินไปหาเฉินผิง ซูเหวินจงและซูอวี่ฉียังคงยืนขวางเฉินผิงไว้ ร่างกายของทั้งสองสั่นสะท้านเมื่อเห็นหลินเทียนหู่กำลังมุ่งตรงมา

“หลีกไป...”

หลินเทียนหู่ขมวดคิ้วขึ้นเมื่อเห็นสองพ่อลูกตระกูลซูยืนขวาง!

แค่คำเพียงสองพยางค์นี้ แรงกดดันมหาศาลได้ถูกแผ่ออกมาจากร่างกายของหลินเทียนหู่ จนทำให้ซูเหวินจงและซูอวี่ฉีอึดอัดจนแทบหายใจไม่ออก

เฉินผิงเห็นดังนั้น จึงวางสองมือลงบนไหล่ของสองพ่อลูกตระกูลซู “ประธานซู คุณหนูซู พวกคุณหลบไปเถอะครับ เรื่องของผม ให้ผมจัดการเอง!”

เฉินผิงดันซูเหวินจงและซูอวี่ฉีหลบไปด้านข้างแล้ว แล้วก็เดินขึ้นมาด้านหน้า เผชิญหน้ากับหลินเทียนหู่โดยตรง!