วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 5

กู้หรันชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองเธอ

“คุณย่าจะพูดอะไรคะ?”

เธอเห็นแค่ว่าหญิงชราหยิบเอกสารออกมา แล้วพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ดูข้อความนี้สิ ถ้าไม่มีข้อขัดแย้ง ก็เซ็นชื่อเลย”

กู้หรันรับมาอย่างสงสัย และเมื่อเธอเห็นมัน เธอก็หัวเราะอย่างโมโหทันที

เธอเห็นบนนั้นเขียนไว้ว่า เธอและเฉิงเฟิงไม่มีสัญญาการแต่งงาน สัญญาการแต่งงานของตระกูลกู้และตระกูลเฉิง เดิมทีต้องเป็นเฉิงเฟิงและกู้อันหนิง เธอเป็นคนที่เข้ามาแทรก

เมื่อความสัมพันธ์ของเธอกับเฉิงเฟิงพังทลายลง เธอตระหนักได้ถึงความผิดพลาดของตัวเธอ เธอยินดีที่จะถอนตัวจากความสัมพันธ์นี้ และส่งคืนการแต่งงานนี้ให้กับกู้อันหนิง รวมถึงแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งต่อเธอ

นิ้วของกู้หรันสั่นด้วยความโกรธ “คุณย่า คุณย่าหมายความว่ายังไงคะ?”

สวี่ชิงชุ่ยพูดอย่างเย็นชา “ในเมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว น้องก็ขอโทษเธอแล้ว ไม่ว่ายังไง เราควรเห็นชื่อเสียงของตระกูลกู้เป็นสิ่งสำคัญที่สุด”

“น้องเธอยังเด็กและยังไม่รู้เรื่อง เธอที่เป็นพี่สาวก็ควรเข้าใจและยอมเธอบ้าง ที่สำคัญเธอกับเฉิงเฟิงก็เลิกกันแล้ว สัญญาการแต่งงานนี้ก็คงไม่มีประโยชน์ต่อเธอ ยกเขาให้กับน้องสาวเธอ ก็พอดีเลยไม่ใช่เหรอ?”

กู้หรันไม่อยากจะเชื่อเลย

มีอยู่ครู่หนึ่งที่เธอเกือบจะสงสัยว่าหูของตัวเองมีปัญหา

เธอรู้มาโดยตลอดว่าคุณย่าของเธอเป็นคนลำเอียงมาก เพราะท่านไม่ชอบแม่ของเธอ ท่านถึงไม่ชอบเธอเลยแม้แต่น้อย

แต่เธอไม่คิดว่าท่านจะลำเอียงขนาดนี้!

เธอยิ้มอย่างเย็นชา “จริงเหรอ? แต่ฉันคิดว่าความคิดของคุณย่าคงจะมีมากกว่านั้นใช่ไหมคะ?”

สวี่ชิงชุ่ยขมวดคิ้ว

ท่านฟังเธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “อย่างที่เราทราบกันดี ว่าคุณตาของฉันได้ทำสัญญาแต่งงานนี้ให้ฉันตั้งแต่ที่ฉันยังไม่เกิด ในตอนนั้นเขาป่วยหนัก และเสียชีวิตในไม่ช้า ดังนั้นเขาจึงให้ทรัพย์สินครึ่งหนึ่งแก่ฉันเพื่อเป็นสินสอดทองหมั้น”

“และตอนนี้ ในเมื่อพวกคุณต้องการสัญญาการแต่งงานนี้ แน่นอนว่ายังไงพวกคุณก็ต้องอยากได้ทรัพย์สินในสัญญาการแต่งงาน คุณย่าคิดว่าฉันต้องโง่แค่ไหนกัน? ถึงจะยอมรับคำขอที่ไม่สมเหตุสมผลอันนี้ การสูญเสียซ้ำสองในครั้งเดียว และยังต้องมารับความอับอายทั้งหมด ก็เพียงเพื่อปูทางให้กู้อันหนิงเหรอ?”

“จองหอง!”

สีหน้าของสวี่ชิงชุ่ยเปลี่ยนไปอย่างมาก “เธอกำลังพูดอะไรอยู่? เราทุกคนล้วนก็ทำเพื่อตระกูลนี้ ยังไงอันหนิงก็เป็นน้องสาวของเธอ...”

“ฉันไม่มีน้องสาวแบบนี้!”

เสียงของกู้หรันก็ดังขึ้นเช่นกัน เธอหันไปมองกู้จิ่งเซิ่ง ดวงตาของเธอเย้ยหยันอย่างมาก

“อีกอย่าง ถ้าไม่ใช่เพราะมีคนโกหกแม่ของฉัน ฉันก็คงไม่มีญาติที่ไม่มีที่มาที่ไปแบบนี้!”

“นี่เธอ!”

สวี่ชิงชุ่ยโกรธมากจนยกมือขึ้นไปตบเธอ

ใบหน้าของกู้หรันถูกตบจนหันไปอีกข้าง แต่เธอไม่ได้พูดอะไร เธอทำแค่เหลือบมองทุกคนอย่างเย็นชา แล้วก็เดินไปที่ห้องของตัวเอง

หญิงชราโกรธมากจึงชี้ไปทางที่เธอจากไปและพูดว่า “ตัวซวย! ไอ้ตัวซวย!”

เมื่อเห็นสิ่งนี้ หลิ่วม่านหยินก็รีบนำน้ำอุ่นไปให้หญิงชรา

“คุณแม่คะ อย่ากังวลไป ร่างกายสำคัญที่สุด นั่งลงและสงบสติอารมณ์ก่อนนะคะ”

กู้จิ่งเซิ่งขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ

“แม่ครับ ตอนนี้เอายังไงดีครับ? เงินก้อนนั้นท่านฉินยกให้กับไอ้เด็กนั่น ถ้าเธอไม่ตกลง เราก็จะไม่ได้เงินก้อนนั้น!”

“ใช่สิ นั่นมันหลายสิบล้านเลย! บวกกับดอกเบี้ยหลายปีมานี้ บางทีอาจจะมีหลักร้อยล้าน เงินจำนวนมหาศาลนั้นจะตกอยู่ในมือเธอไม่ได้”

สวี่ชิงชุ่ยสูดหายใจเข้าลึกๆ หลังจากนั้นไม่นาน ดวงตาของท่านก็มืดมน

“ไม่ต้องห่วง! ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอทำเรื่องนี้สำเร็จ แม้ว่าฉันจะต้องทำลายเธอ ฉันก็จะไม่ปล่อยให้เธอได้เงินไปแม้แต่น้อย!”

เมื่อเห็นเช่นนี้ ดวงตาของกู้อันหนิงก็เป็นประกายขึ้นในทันใด

“คุณย่าคะ จริงๆ หนูมีวิธีนะคะ แต่...หนูเกรงว่าถ้าพูดออกไปแล้วคุณย่าจะไม่อนุญาต”

หญิงชราเหลือบมองเธอ “พูดมาสิ”

กู้อันหนิงกระซิบข้างหูของเธอ

เธอขมวดคิ้วก่อน จากนั้นก็พูดด้วยเสียงเคร่งขรึม “ถึงแม้จะไม่ใช่วิธีที่ดี แต่ถ้าเธอยืนกรานที่จะไม่ตกลง มันก็คงมีแค่วิธีเดียว”

“แต่ตอนที่พวกเธอไปจัดการต้องระมัดระวังด้วย ไม่ว่ายังไง เธอยังคงเป็นลูกสาวของตระกูลกู้ของเรา ถ่ายรูปแค่สองสามรูปก็พอ ไม่จำเป็นต้องให้คนไปขืนใจเธอจริงๆ”

เมื่อกู้อันหนิงได้ยิน เธอก็ดีใจมาก

“ค่ะ คุณย่าวางใจได้เลยค่ะ หนูจะจัดการให้เรียบร้อยอย่างแน่นอน”